15 października na całym świecie obchodzony jest Dzień Dziecka Utraconego. Jest to dzień szczególnej pamięci o dzieciach, które zmarły przed narodzinami oraz wsparcia rodziców i rodzin dotkniętych stratą.
źródło: KODR / BP KEP | episkopat.pl | 11 października 2024 | Fot. A. Niedźwiecki Dziękujemy, że czytasz ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.
W wielu miastach w Polsce z okazji Dnia Dziecka Utraconego odprawiane są Msze Święte w intencji zmarłych dzieci oraz ich rodziców, a także organizowane są spotkania, podczas których rodzice mogą m.in. podzielić się swoimi trudnymi doświadczeniami oraz doświadczyć wspólnoty z osobami, które również przeżyły śmierć dziecka.
„Najważniejszym i pierwszym etapem żałoby jest uznanie, że doszło do realnej straty i że ta strata jest ważna. Żałoba po śmierci dziecka nienarodzonego może być trudniejsza, gdyż nie mamy kulturowo ukształtowanego cyklu jej przeżywania, który pomaga +domknąć+ to trudne wydarzenie w życiu” – pisze Wojciech Szychowski w książce „Pożegnać nieprzywitanych”.
Obchody Dnia Dziecka Utraconego po raz pierwszy zorganizowano w 1988 roku w Stanach Zjednoczonych. Dzień ten ma na celu uwrażliwienie społeczeństwa jeśli chodzi o podejście do tak ciężkiego wydarzenia, jakim jest poronienie. Datę obchodów ustalono na 15 października, gdyż – licząc umownie od daty 1 stycznia – jest to czas trwania ciąży.
Akt zawierzenia zmarłego dziecka Bożemu Miłosierdziu (do prywatnego odmawiania)
Jezu Miłosierny, Ty poleciłeś swoim Apostołom: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże (Mk 10,15). Ty z miłością kładłeś na dzieci ręce i błogosławiłeś je. Zachęceni Twoim przykładem składamy dziś w Twym Najmiłosierniejszym Sercu nasze dziecko, którego śmierć opłakujemy. Odpowiadamy w ten sposób na Twoje wezwanie, które przekazałeś świętej siostrze Faustynie: Dziś sprowadź Mi dusze ciche i pokorne, i dusze małych dzieci, i zanurz je w miłosierdziu moim. Dusze te są najwięcej podobne do serca mojego, one krzepiły Mnie w gorzkiej konania męce; widziałem je jako ziemskich aniołów, które będą czuwać u moich ołtarzy, na nie zlewam całymi strumieniami łaski. Łaskę moją jest przyjąć zdolna tylko dusza pokorna, dusze pokorne obdarzam swoim zaufaniem (Dzienniczek, nr 1220). Ośmieleni, Jezu, Twoją dobrocią pokornie prosimy: przyjmij nasze dziecko do wspólnoty zbawionych i pozwól mu oglądać swoje Oblicze. Ty, który płakałeś nad śmiercią przyjaciela Łazarza, spójrz z miłością również na nas, rodziców/dziadków tego dziecka, oraz wszystkich dotkniętych jego stratą. Napełnij nas nadzieją na spotkanie z naszym dzieckiem w wieczności w domu kochającego Ojca. Jezu Miłosierny, z ufnością prosimy: ulecz nasze zranienia, ratuj od rozpaczy, uwolnij od bólu i cierpienia, usuń lęki z naszego serca i obdarz nas Twoim pokojem.
Maryjo, Matko Pocieszenia, otul swoim macierzyńskim płaszczem nasze dziecko i przedstaw je Miłosiernemu Bogu. Ty, która bezgranicznie zaufałaś, naucz także nas ufności w tych trudnych chwilach pożegnania i rozłąki z ukochanym dzieckiem. Amen.
Miejsca, w których można uzyskać pomoc:
„Dlaczego” Organizacja rodziców po stracie oraz rodziców dzieci chorych: www.dlaczego.org.pl
Fundacja Nagle Sami: www.naglesami.org.pl
Fundacja Donum Vitae: www.donumvitae.pl
Wspólnota Rodziców Po Stracie Dziecka: www.stratadziecka.pl
Fundacja Opes 139: www.fundacjaopes139.pl
Stowarzyszenie Rodziców po Poronieniu: www.poronienie.pl
Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka – grupa wsparcia
