Czterej niemieccy biskupi, którzy zdecydowali się nie uczestniczyć w kontrowersyjnej Drodze Synodalnej, wyrażają wdzięczność za zakończony w październiku Światowy Synod o Synodalności. Wskazują na konieczność powrotu do korzeni duchowego rozeznania, misji i nawrócenia, podkreślając, że niemieckie zgromadzenia synodalne zbytnio przypominają polityczne spory, a nie głębokie wsłuchiwanie się w głos Ducha Świętego.
źródło: Ks. Marek Weresa, Dorota Abdelmoula-Viet | Vatican News | 04 października 2024 | Tekst został przetłumaczony i opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska. Dziękujemy, że czytasz ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.
Czterej niemieccy biskupi, którzy nie biorą udziału w pracach Komitetu Synodalnego mającego na celu kontynuowanie drogi Synodalnej w Niemczech, wyrazili swoją wdzięczność za Światowy Synod o Synodalności, zainicjowany przez papieża Franciszka i zakończony w październiku.
Rzecznik diecezji Passau, odpowiadając na zapytanie CNA Deutsch, wyjaśnił, że biskupi nie planują uczestnictwa w kolejnych posiedzeniach Komitetu Synodalnego.
Z wcześniejszych wypowiedzi kardynała Rainera Marii Woelkiego oraz biskupów Gregora Marii Hanke OSB z Eichstätt, Stefana Ostera SDB z Passau i Rudolfa Voderholzera z Ratyzbony wynikało jedynie, że są oni gotowi „zaangażować się ponownie we współpracę ze swoimi braćmi w biskupstwie oraz innymi przedstawicielami różnych grup kościelnych” w zakresie synodalności zainicjowanej podczas rzymskiego Synodu.
Diecezja Passau podkreśliła, że celem biskupów jest zapewnienie, aby jasne wskazówki Światowego Synodu były skutecznie realizowane również w Niemczech. Wyrażają „głęboką wdzięczność za dokument końcowy 16. Światowego Synodu Biskupów”, który został zatwierdzony i udostępniony do publikacji przez papieża Franciszka. Biskup Oster był osobiście uczestnikiem Synodu, podczas którego po raz pierwszy prawo głosu otrzymali także świeccy uczestnicy.
„Biskupi doceniają szczególny akcent położony na działanie Ducha Świętego jako głównego sprawcy synodalnej i misyjnej misji Kościoła,” głosi oświadczenie. W dokumencie końcowym szczególne miejsce zajmuje temat „nawrócenia”, do którego Duch Święty wzywa – nawrócenia w sercu każdego ochrzczonego, w relacjach, procesach i więziach.
Biskupi wskazali także na zasadniczy cel synodalnego Kościoła – „misję i kształtowanie uczniów misjonarzy, którzy wspólnie głoszą Ewangelię i zapraszają ludzi do przyjaźni z Chrystusem”.
Wielu postulatów zawartych w dokumencie końcowym Światowego Synodu Biskupów Niemcy już strukturalnie wdrożyły, zwłaszcza w zakresie licznych organów doradczych i decyzyjnych. Zadaniem jest teraz „pogłębianie duchowe, poprawa udziału i silniejsze ukierunkowanie na misję”.
Biskupi wyrazili nadzieję, że kontynuacja Drogi Synodalnej w Niemczech może również stać się drogą nawrócenia. Woelki, Hanke, Oster i Voderholzer zauważyli, że obrady we Frankfurcie miały w ich ocenie niewiele wspólnego z duchem rzymskiego Synodu Biskupów, który odbywał się w „chronionej przestrzeni”, o której mówił papież Franciszek. Duchowe rozeznanie, wzajemne słuchanie i misyjne nastawienie były w Frankfurcie niemal nieobecne.
„Zamiast tego – ich zdaniem oraz zdaniem wielu innych – miał miejsce proces przypominający parlamentarne poszukiwanie większości, a nie duchowe rozeznanie, do którego wzywa dokument końcowy. Liberalna większość próbowała forsować swoje postulaty pod presją, co wywołało niepokój i rozczarowanie wśród wiernych.”
Biskupi wskazali również, że identyfikacja czterech tematów jako tych, które sprzyjają nadużyciom, została zakwestionowana. Dwa z tych tematów – celibat i moralność seksualna – nie zostały uwzględnione w dokumencie końcowym Światowego Synodu Biskupów. W kwestii możliwego udziału kobiet w sakramentalnym urzędzie święceń brak nowych rozstrzygnięć. Problem władzy, którą papież Franciszek określa mianem „klerykalizmu”, został w dokumencie przedstawiony jako wyzwanie do budowy wspólnoty i duchowego wzrostu Kościoła.
Podsumowując, biskupi stwierdzili, że cele niemieckiej Drogi Synodalnej i proces Światowego Synodu nie idą w parze. Woelki, Hanke, Oster i Voderholzer po zakończeniu zgromadzeń Drogi Synodalnej zdecydowali, że nie wezmą udziału w pracach Komitetu Synodalnego, który ma się przekształcić w Radę Synodalną, forum wspólnych konsultacji i decyzji biskupów i świeckich. Watykańskie instytucje jednoznacznie odrzuciły pomysł powołania takiej Rady Synodalnej.
Droga Synodalna w Niemczech wymagała również daleko idących zmian w nauczaniu Kościoła, takich jak wprowadzenie kapłaństwa kobiet, zmiany w moralności seksualnej, zniesienie celibatu kapłańskiego czy rozszerzenie możliwości udzielania sakramentu chrztu i głoszenia kazań przez osoby świeckie.
Decyzje podejmowane na Zgromadzeniach Drogi Synodalnej uzyskiwały poparcie dwóch trzecich niemieckich biskupów, którzy tym samym popierali postulaty zmian w Kościele.
