Dokładnie 131 lat temu, 5 lipca, święcenia kapłańskie przyjął bł. Ignacy Kłopotowski, społecznik, patriota, założyciel kilku pism katolickich i zgromadzenia sióstr loretanek, które do dziś zajmuje się pracą w mediach.
Jedną z osobistości, która wywarła duży wpływ na podniesienie poziomu moralnego i religijnego w Polsce był ksiądz Ignacy Kłopotowski. Przyszedł na świat 20 lipca 1966 roku w rodzinie szlacheckiej. Wzrastał w atmosferze pobożności i patriotyzmu. Jego ojciec uczestniczył w Powstaniu Styczniowym, zaś dwóch braci Jego matki było duchownymi. Ignacy w młodym wieku odkrył w sobie powołanie do kapłaństwa. Naukę pobierał w lubelskim seminarium duchownym, następnie zaś w Petersburgu. 5 lipca 1891 roku przyjął święcenia prezbiteratu w lubelskiej katedrze z rąk biskupa Franciszka Jaczewskiego. Prymicyjną Eucharystię sprawował na Jasnej Górze, wspominając ten wyjątkowy dzień zanotował: jakże wszystko wydawało się lekkim i możliwym do wypełnienia pod wpływem tej siły, którą Najświętsza Panna Częstochowska zdawała się wlewać w serce, gdy u Jej stóp klęczałem, a zwłaszcza gdym Mszę świętą odprawiał przed Jej Obrazem. Neoprezbitera przepełniała ogromna wdzięczność za łaskę powołania. Płomień gorliwości nigdy nie zgasł w Jego życiu, podtrzymywany duchem nieustannej modlitwy, ascezy i samodyscypliny.
Pomimo szeregu obowiązków, które zostały powierzone księdzu Ignacemu, szukał dodatkowych możliwości urzeczywistniania dzieł miłosierdzia. Wszystkie inicjatywy przez Niego podejmowane były wyrazem wdzięczności za wielki dar powołania kapłańskiego. Zanotował kiedyś: kocham kapłaństwo. Kłopotowski nieraz kwestował na ulicach Lublina, by zdobyć środki na własne inicjatywy społeczne i charytatywne. Zaciągał także kredyty, by kontynuować podjęte przedsięwzięcia. Umiał zjednywać sobie ludzi do współpracy. Odznaczał się wewnętrzną dyscypliną i umiejętnością zarządzania czasem. Mówiono i nim, że umiał łączyć z chytrością jasny umysł. Po kilkunastu latach posługi w Lublinie poprosił o przeniesienie do Warszawy, gdyż chciał zwiększyć zakres swoich inicjatyw społeczno-wydawniczych. Ksiądz Kłopotowski miał właściwie ukształtowaną wizję powołania kapłańskiego. Postępował jak Chrystus – Dobry Pasterz, który cieszy się każdym powrotem zagubionej owcy. Bliska Jego sercu była odnowa życia kapłańskiego. Redagował pismo formacyjno–ascetyczne. poświęcone sprawom i problemom duchowieństwa katolickiego pt. „Głos Kapłański”. Wydawane przez niego periodyki, takie jak: „Polak-Katolik”, „Dobra Służąca”, „Anioł Stróż”, „Posiew” czy broszury religijne były rodzajem permanentnej formacji religijnej, moralnej i patriotycznej społeczeństwa. Ksiądz Ignacy zdawał sobie sprawę, że naród ukształtowany w odniesieniu do cnót moralnych i w duchu miłości do ojczyzny i Kościoła stanie się zintegrowaną i silną, wspierającą się wspólnotą. Jego aktywność w dziedzinie pracy wydawniczej była niekwestionowanym osiągnięciem i jak na owe czasy ewenementem.
Powodowany wdzięcznością za łaskę uzdrowienia i miłością do Ojczyzny i Mater Ecclesiae założył Zgromadzenie Zakonne Sióstr Matki Bożej Loretańskiej. Zmarł w opinii świętości 7 września 1931 roku, zaś Jego beatyfikacja miała miejsce 19 czerwca 2005 roku w Warszawie. Wspólnota Sióstr Loretanek po dziś dzień z oddaniem służy Kościołowi poprzez realizację pracy wydawniczej i wielorakich dzieł miłosierdzia także poza granicami Polski.
Postać Ignacego Kłopotowskiego nadal zachwyca i inspiruje, pozostaje świadectwem prawdy, że Boża łaska i miłość to dynamizmy, które z wdzięcznością przyjęte i rozwijane poprzez zdeterminowaną współpracę i dziecięce zaufanie przynoszą obfity owoc świętości.
Agata Płatek
Fot. Wikipedia
