Święta Jadwiga Śląska, której wspomnienie obchodzimy 16 października, była księżniczką, matką, żoną i orędowniczką biednych. Urodzona w Bawarii, poślubiła księcia Henryka I Brodatego i osiedliła się na Śląsku. Znana z troski o ubogich, chorych i więźniów, pomagała osobiście, a nie za pośrednictwem służby. Św. Jadwiga sprowadziła zakon cystersów na Śląsk i zbudowała wiele kościołów, w tym sanktuarium w Trzebnicy, gdzie spoczywa. Jej życie było pełne modlitwy, miłosierdzia i miłości do Matki Bożej.
źródło: Hannah Brockhaus | EWTN VAITCAN |16 października 2024 | Tekst został przetłumaczony i opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska. Dziękujemy, że czytasz ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.
Życie św. Jadwigi Śląskiej
Czytelnicy, którzy znaleźli tę historię przez wyszukiwarkę, prawdopodobnie szukają informacji o Hedwidze, śnieżnej sowie Harry’ego Pottera.
Jednak Jadwiga Śląska nie była sową – była księżną, żoną, matką pojednania między Niemcami a Polakami. (Jej mężem był Henryk Brodaty). Została kanonizowana
w XIII wieku.
Święta Jadwiga, której święto Kościół katolicki obchodzi 16 października, otrzymała dobrą edukację w młodości w klasztorze benedyktynek w Bawarii. Odnotowano jej słowa, że wiedza połączona ze świętością życia prowadzi do większej chwały dusz w niebie.
Jadwiga pochodziła z świętej rodziny – jej siostra Gertruda była matką św. Elżbiety Węgierskiej.
„Stała się znana jako pomocnica biednych, a po jej kanonizacji została ukochaną patronką tych właśnie grup ludzi” – powiedział biskup Andrzej Siemieniewski, ówczesny biskup pomocniczy Wrocławia (obecnie biskup Legnicy od 2021 roku) w wywiadzie dla CNA w 2019 roku.
Jadwiga, jeszcze jako młoda dziewczyna, przeprowadziła się na Dolny Śląsk, aby poślubić księcia Henryka I Brodatego. Razem mieli siedmioro dzieci, z których tylko dwoje dożyło dorosłości.
Jadwiga kochała Eucharystię, modlitwę oraz czytanie i rozważanie Pisma Świętego. W jej domu podczas posiłków odczytywano na głos fragmenty Biblii. Pomimo swojego bogactwa jako księżna, prowadziła surowe życie ascetyczne: pościła, jadła proste jedzenie i żyła
z niewielką ilością osobistych dóbr.
Po dorastaniu jej dzieci, Jadwiga poświęciła się dziełom miłosierdzia duchowego
i cielesnego, szczególnie pomagając biednym, chorym, głodnym, wdowom, sierotom
i kobietom w ciąży.
W przeciwieństwie do innych księżniczek tamtych czasów, Jadwiga pomagała ludziom osobiście, a nie za pośrednictwem służby. W swoim zamku dawała schronienie chorym
i niepełnosprawnym. Biograf Jadwigi napisał, że ubodzy podążali za nią wszędzie, jakby była ich matką.
Odwiedzała również więzienia, przynosząc jedzenie i inne potrzebne rzeczy, oraz wysyłała pieniądze do tych, którzy nie mogli spłacić swoich długów. Wykorzystywała swoją pozycję księżnej, aby bronić i interweniować w sprawach więźniów oraz osób skazanych na śmierć, aby uzyskały łagodniejsze wyroki lub zostały uwolnione.
Jadwiga była odpowiedzialna za sprowadzenie zakonu cystersów na Śląsk. Zleciła budowę klasztoru i kilku kościołów, w tym pierwszego w regionie. Jeden z tych kościołów, znajdujący się we współczesnej Trzebnicy, gdzie jest pochowana, jest teraz sanktuarium świętej, która została kanonizowana w 1267 roku. Sanktuarium jest popularnym miejscem pielgrzymek dla ludzi z całego świata.
Klasztor związany z tym kościołem jest nadal aktywny i uważany za największy zachowany budynek z XIII wieku w Europie Środkowej.
Jadwiga spędziła ostatnie lata swojego życia w tym klasztorze, a choć nie złożyła ślubów zakonnych, żyła we wspólnocie z siostrami zakonnymi. Tradycja klasztoru mówi, że często modliła się do tego stopnia, że czasem zamykała się na noc w kaplicy.
Święta Jadwiga miała również silną miłość do Najświętszej Maryi Panny i nosiła ze sobą figurkę Matki Bożej, używając jej do błogosławienia chorych, z których niektórzy, jak się mówi, zostali potem uzdrowieni. Została pochowana z tą figurką, a tradycja mówi, że gdy jej grób został otwarty lata później, palce trzymające figurkę nie były rozłożone.
Wizerunki i figury św. Jadwigi zazwyczaj przedstawiają ją trzymającą figurkę Matki Bożej, karmiącą ubogich lub trzymającą kościół.
Święta Jadwiga, jako Bawarka, stała się symbolem „katolickiego i chrześcijańskiego życia” w regionie oraz tego, jak Niemcy i Polacy mogą żyć razem jako członkowie jednego Kościoła – powiedział Siemieniewski.
We Wrocławiu znajduje się ważna statua św. Jadwigi obok monumentalnego mostu. Symbolizuje to most, który zbudowała między sąsiednimi narodami Niemiec i Polski.
Jadwiga jest również ukochana przez Czechów.
„Święta Jadwiga jest uważana za matkę ludu śląskiego, a Śląsk oznaczał w dawnych czasach 'dom dla wielu narodów’” – wyjaśnił Siemieniewski.
Artykuł ten został po raz pierwszy opublikowany 16 października 2019 roku i został zaktualizowany.