Co roku wieniec adwentowy przypomina nam o nieskończonej miłości Boga i nadziei na życie wieczne przyniesionej przez Chrystusa. Stanowi także symbol zwycięstwa i godności królewskiej Jezusa – zwycięzcy, króla i zbawiciela.
Anna Pietrus, źródło: EWTN Polska| 01 grudnia 2024 |
Tekst został przetłumaczony i opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska.
Dziękujemy, że czytasz ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.
Adwent, okres poprzedzający Święta Bożego Narodzenia, to czas nawrócenia i refleksji Ludu Bożego, który w miłości i radości oczekuje na przyjście swojego Pana. W tym artykule szczegółowo omówimy symbolikę wieńca adwentowego!
Ale najpierw krótka historia tego adwentowego symbolu… Czy wiesz, że wieniec adwentowy zdobiący stoły katolików, w obecnej formie został wymyślony przez protestanckiego pastora Johanna Hinricha Wicherna? Za pomocą wieńca Wichern pragnął wspierać katechezę i edukację bezdomnych dzieci.
Okrągły kształt i wiecznie zielone liście wieńca adwentowego przypominają nam o nieskończonej miłości Boga i nadziei na życie wieczne przyniesionej przez Chrystusa. Zieleń stanowi symbol trwającego życia. Natomiast kształt kręgu symbolizuje wieczność Boga, który nie ma początku ani końca. W całości wieniec adwentowy jest obrazem wspólnoty oczekującej w miłości i radości na swojego Pana. Stanowi także symbol zwycięstwa i godności królewskiej Chrystusa – zwycięzcy, króla i zbawiciela.
Cztery świece, zapalane jedna po drugiej przez kolejne Niedziele Adwentu, reprezentują modlitwę, pokutę i przygotowanie na przyjście Jezusa. W Wigilię Bożego Narodzenia wszystkie palące się świece stanowią symbol bliskości „przyjścia” Jezusa. Światło świec jest także symbolem naszej nadziei.
Samo zapalanie świec oznacza czuwanie i gotowość na przyjście Jezusa „światłości świata.” Każde zapalenie świecy jest okazją do modlitwy, lektury Pisma Świętego i duchowego rozwoju. W polskich domach, zgodnie z tradycją, świece zapala najmłodszy członek rodziny.
Istnieją różne interpretacje symboliki poszczególnych świec adwentowych.
Według jednej z interpretacji pierwsza świeca, nazywana Świecą Proroka lub Świecą Nadziei to symbol proroków, którzy zapowiedzieli przyjście Mesjasza. Świeca Betlejem lub Świeca Pokoju, zapalana w drugą niedzielę adwentu, symbolizuje miejsce, w którym narodził się Zbawiciel. Świeca Pasterzy, nazywana także Świecą Radości, która zapalamy w trzecią niedzielę adwentu „Niedzielę Gaudete” upamiętnia radość pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli dzieciątko Jezus i ogłosili światu „dobrą nowinę”. „Gaudete” znaczy „Radujcie się” – stąd radosny, różowy kolor świecy. Czwarta Świeca – Świeca Aniołów lub Świeca Miłości zapalana w ostatnią niedzielę adwentu to symbol aniołów, którzy objawili się pasterzom w grocie betlejemskiej i ogłaszali narodziny Chrystusa zbawiciela.
Według innej z interpretacji, cztery świece symbolizują najważniejsze etapy historii zbawienia. Pierwsza świeca symbolizuje przebaczenie nieposłuszeństwa Adama i Ewy, druga to symbol wiary patriarchów Narodu Izraelskiego jako wdzięczność za dar Ziemi Obiecanej. Trzecia świeca odnosi się do radości króla Dawida, który celebruje przymierze z Bogiem. Czwarta jest symbolem nauczania proroków, głoszących przyjście Mesjasza.
Niech w tym roku wieniec adwentowy zainspiruje nas do przyjęcia nadziei i łaski !
