Jaka jest historia Domku Matki Bożej w Loreto i jak ten święty dom z Nazaretu mógł trafić do Włoch.
Czy znasz legendę o przeniesieniu go przez aniołów oraz bardziej współczesne badania, które sugerują, że struktura mogła zostać przewieziona przez ludzi jako dar w XIII wieku?
Artykuł przeczytasz w 3 minuty.
Źródło: Courtney Mares | CNA | 10 grudnia 2024 |
Photo credit: wikipedia
Tekst został przetłumaczony i opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska.
Dziękujemy, że czytasz ten artykuł. Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.
Co łączy Galileusza, Mozarta, Kartezjusza, Cervantesa i św. Teresę z Lisieux? Wszyscy przebyli setki mil, aby wejść do domu Matki Boskiej, który jest zachowany w bazylice w małym włoskim miasteczku Loreto.
DLACZEGO DO LORETO?
Od XIV wieku pielgrzymi katoliccy przybywają do Świętego Domku w Loreto, aby stanąć w obrębie murów, w których według tradycji narodziła się, wychowała i została powitana przez anioła Gabriela Najświętsza Maryja Panna.
Innymi słowy, jeśli budowla ta rzeczywiście pochodzi ze starożytnego domu w Nazarecie, ściany świętego domu były świadkami momentu, w którym „Słowo stało się ciałem” w chwili Zwiastowania, w którym rozpoczęła się historia ludzkości.
Papież Franciszek w 2019 r. podniósł rangę święta Matki Bożej Loretańskiej, ogłaszając, że ma ono zostać włączone do obowiązującego kalendarza rzymskiego jako wspomnienie opcjonalne, obchodzone każdego roku 10 grudnia.
Tradycja głosi, że Święty Domek przybył do Loreto 10 grudnia 1294 r. po cudownym ocaleniu z Ziemi Świętej, kiedy krzyżowcy zostali wypędzeni z Palestyny pod koniec XIII wieku.
TEORIE…
Często powtarzana jest opowieść, że aniołowie przenieśli Święty Dom z Palestyny do Włoch. Podczas gdy współcześni słuchacze mogą wątpić w prawdziwość legendy, historyczne dokumenty potwierdziły wierzenia pobożnych pielgrzymów na przestrzeni wieków — z ironicznym zwrotem akcji.
W 1900 roku lekarz papieża, Joseph Lapponi, odkrył w archiwum watykańskim dokumenty, z których wynikało, że w XIII wieku pewna arystokratyczna rodzina bizantyjska, rodzina Angeli, uratowała „materiały” z „Domu Matki Bożej” przed najeźdźcami muzułmańskimi, a następnie przetransportowała je do Włoch w celu budowy sanktuarium.
Imię Angeli oznacza „aniołowie” zarówno w języku greckim, jak i łacińskim.
Dalsza historyczna korespondencja dyplomatyczna, nieopublikowana aż do 1985 r., omawia „święte kamienie zabrane z Domu Naszej Pani, Matki Bożej”. Jesienią 1294 r. „święte kamienie” zostały włączone do posagu Itamara Angeli na jej ślub z Filipem II Andegaweńskim, synem króla Neapolu Karola II.
Moneta wybita przez członka rodziny Angeli została również znaleziona w fundamencie domu w Loreto. We Włoszech monety były często wkładane w fundamenty budynku, aby wskazać, kto był odpowiedzialny za jego budowę.
Wykopaliska w Nazarecie i Loreto ujawniły podobne materiały w obu miejscach. Kamienie, z których zbudowano dolną część ścian Świętego Domu w Loreto, wydają się być wykończone techniką charakterystyczną dla Nabatejczyków, która była również szeroko rozpowszechniona w Palestynie. Znajdują się tam inskrypcje w synkopowanych znakach greckich z przyległymi literami hebrajskimi, które brzmią „O Jezu Chryste, Synu Boży”, napisane w tym samym stylu, co w jaskini w Nazarecie.
Archeolodzy potwierdzili również tradycję Loreto, że chrześcijanie z III wieku przekształcili dom Marii w Nazarecie w miejsce kultu, budując wokół domu kościół w stylu synagogi. Biskup z VII wieku, który podróżował do Nazaretu, odnotował kościół zbudowany w domu, w którym miało miejsce Zwiastowanie.
PIELGRZYMKI ŚWIETYCH I DOSTOJNIKÓW
Od św. Franciszka Salezego do św. Ludwika de Montfort, wielu świętych odwiedziło Święty Dom w Loreto na przestrzeni wieków. Św. Karol Boromeusz odbył cztery pielgrzymki w latach 1566, 1572, 1579 i 1583.
Święty Jan Paweł II w 1993 r. nazwał Święty Domek w Loreto „najważniejszym sanktuarium o znaczeniu międzynarodowym poświęconym Najświętszej Maryi Pannie”.
Zwycięstwo nad Turkami pod Lepanto św. Pius V przypisał Matce Boskiej Loretańskiej, co skłoniło generała Marcantonio Colonnę i Jana Austriackiego do odbycia pielgrzymki do sanktuarium odpowiednio w 1571 i 1576 roku.
Krzysztof Kolumb złożył ślubowanie Madonnie z Loreto w 1493 r., gdy on i jego załoga zostali złapani w sztorm podczas podróży powrotnej z Ameryki. Później wysłał żeglarza do Loreto na pielgrzymkę dziękczynną w imieniu całej załogi.
Królowa Szwecji Krystyna ofiarowała swoją królewską koronę i berło Matce Boskiej w Loreto w 1655 roku, po jej nawróceniu z wiary luterańskiej na katolicyzm.
Napoleon splądrował sanktuarium i jego skarbiec 13 lutego 1797 r., zabierając ze sobą drogocenne klejnoty i inne dary ofiarowane Matce Boskiej przez europejską arystokrację, w tym kilku francuskich monarchów, na przestrzeni wieków. Jednak obiekt o prawdziwej wartości w oczach pielgrzymów, Święty Dom Maryi, pozostał nienaruszony.
W homilii wygłoszonej w 1995 roku św. Jan Paweł II nazwał Święty Domek w Loreto „domem wszystkich przybranych dzieci Bożych”.
Kontynuował: „W tym domu na nowo wiążą się nici historii całej ludzkości. To właśnie w Sanktuarium Domu Nazaret, do którego Kościół, który jest we Włoszech, jest przywiązany przez Opatrzność, odkrywa on na nowo ożywiające przypomnienie tajemnicy Wcielenia, dzięki której każdy człowiek jest powołany do godności Syna Bożego”.
słowa kluczowe: Domek Loreto, Matka Boża, Nazaret, pielgrzymka, historia,