„Moje powołanie to pisać o Maryi, służyć Maryi, kochać Maryję.” – tak mówił Bartolo Longo, którego papież Leon XIV włączy w poczet świętych wraz z sześciorgiem innych błogosławionych z całego świata.
Więcej artykułów o Kościele znajdziesz na stronie głównej: ewtn.pl
Źródło: EWTN Polska
Tekst został opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska.
Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.
Dzieciństwo i młodość
Bartolo Longo (Bartłomiej Longo) urodził się 10 lutego 1841 r. w Latiano we Włoszech. Od najmłodszych lat uczył się modlitwy różańcowej od swojej matki Antonii. Był uzdolniony muzycznie i literacko – grał na fortepianie, dyrygował szkolną orkiestrą i wykazywał duży talent artystyczny.
Czas zagubienia i odejścia od Boga
Podczas studiów prawniczych w Neapolu wciągnęły go spirytystyczne sekty i masoneria. Został nawet „kapłanem szatana”. Oddalił się od Kościoła, uczestniczył w bluźnierczych rytuałach i praktykach okultystycznych. Wkrótce popadł w obłęd i rozpacz.
Nawrócenie i powrót do wiary
Przełomem stało się spotkanie z dominikaninem o. Albertem Radentem, który pomógł mu wrócić do Boga. Bartolo odbył spowiedź, podjął pokutę i wstąpił do Trzeciego Zakonu Dominikańskiego, przyjmując imię Brat Różaniec. Wyrzekł się spirytyzmu, wyznał:
„Wyrzekam się spirytyzmu, bo jest on tylko plątaniną kłamstw i błędów.”
Spotkanie z misją życia – Pompeje
W Pompejach Bartolo odnalazł swoje powołanie. W chwili rozpaczy usłyszał w sercu słowa Maryi:
„Ten, kto propaguje mój różaniec, będzie zbawiony.”
Zrozumiał, że jego misją jest szerzenie modlitwy różańcowej.
Apostoł Różańca i Nowenny Pompejańskiej
Longo założył czasopismo „Różaniec i Nowe Pompeje” oraz rozpoczął budowę sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Pompejach – dziś jednego z najważniejszych miejsc kultu maryjnego na świecie. To on spopularyzował Nowennę Pompejańską, zwaną „nowenną nie do odparcia”, i zapoczątkował praktykę piętnastu sobót różańcowych.
Dzięki jego inicjatywie papież Leon XIII ogłosił październik miesiącem różańca.
Dzieła miłosierdzia
Bartolo Longo był również pionierem działalności społecznej. Zakładał sierocińce, szkoły i domy dla dzieci więźniów. Wspierał ubogich, tworzył miejsca pracy, organizował edukację. Powołał Zgromadzenie Córek Różańca, a wokół sanktuarium rozwinął się ośrodek duchowy i naukowy.
Święty do końca
Longo pozostał wierny Maryi do końca życia – nie rozstawał się z różańcem i codziennie się spowiadał. Zmarł 5 października 1926 r. w otoczeniu wychowanków z Pompejów, wypowiadając słowa:
„Moim jedynym marzeniem jest zobaczyć Maryję, która mnie uratowała.”
Dziedzictwo i beatyfikacja
26 października 1980 r. św. Jan Paweł II ogłosił Bartola Longo błogosławionym, nazywając go „wzorem dla świeckich katolików”. 19.10.2025 zostanie wyniesiony na ołtarze. Trwa proces beatyfikacyjny jego żony, Marianny de Fusco.
📖 Na podstawie wstępu do książki o bł. Bartolu Longo autorstwa Marka Wosia
Inne kanonizacje 19 października
Oprócz Bartolo Longo błogosławionymi, którzy zostaną ogłoszeni świętymi w październiku, są:
Ignazio Choukrallah Maloyan, ormiański biskup i męczennik, zamordowany w 1915 roku podczas ludobójstwa osmańskiego;
José Gregorio Hernández Cisneros – lekarz, który w życiu kierował się Ewangelią.
Peter To Rot, świecki katecheta z Papui-Nowej Gwinei, zamordowany podczas okupacji japońskiej w czasie II wojny światowej
Vincenza Maria Poloni, założycielka zgromadzenia Sióstr Laudesianek.
María del Monte Carmelo Rendiles Martínez, założycielka Zgromadzenia Sióstr Kapucynek Matki Boskiej z Kordoby.
Maria Troncatti, misjonarka pracująca wśród ludu Salezjanów w Ekwadorze.
słowa kluczowe: Bartolo Longo; bł. Bartolo Longo; Nowenna Pompejańska; Różaniec Pompejański; Matka Boża Pompejańska; Sanktuarium w Pompejach; nawrócenie; apostolat różańcowy; historia Pompejów; różaniec; Leon XIII; Jan Paweł II; Marianna de Fusco
