Ewangelia J 1,29-34
PL https://niezbednik.niedziela.pl/liturgia/2023-01-15/Ewangelia
Rozważanie do pobrania wraz ze zdjęciami:
Tekst: Ks. Paweł Rytel-Andrianik
1. Słowo wstępu
Jan przedstawia Jezusa ludziom zgromadzonym nad rzeką Jordan. Nie używa jednak Jego imienia. Nazywa Go barankiem. Dlaczego?
2. Słowa klucze
Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata
Wyrażenie: Baranek Boży jest paradoksalne. Widzimy kontrast między małym, bezbronnym jagnięciem, a wielkim, wszechmocnym Bogiem, a także między świętym Bogiem, niewinnym barankiem i grzechem świata.
Baranek w Izraelu był zwierzęciem ofiarnym, zabijanym w zastępstwie za grzechy. Ale żaden baranek nie gładził i nie usuwał całego grzechu świata. Jan Chrzciciel nawiązuje do ofiar składanych w tradycji żydowskiej, ale nie mówi o zwykłych barankach ofiarnych. Pokazuje ludziom wyjątkowego, jedynego baranka – Baranka Bożego. „Boży” oznacza dany przez Boga. Jezus jako „Baranek Boży” zwycięża grzech przez ofiarę swego życia.
Jan nie mówi, że Jezus przyszedł, aby zgładzić grzech Żydów, ale świata. Było to również nowe dla słuchaczy. Oznacza to, że Mesjasz przyszedł zbawić wszystkich ludzi. Wyraz „świat” obejmuje nie tylko naród wybrany – Żydów, ale także pogan.
3. Dziś
Te same słowa „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” słyszymy podczas każdej Mszy świętej. Przypominają nam, że Jezus jest tym jedynym Barankiem, który może usunąć mój grzech i cały grzech świata. Nie dzieje się to automatycznie. To zaproszenie, aby przychodzić do Jezusa i ufać Mu, przyjąć dar zgładzenia grzechów i nowego życia w sakramentach świętych.
