Ecce Homo - fragment średniowiecznego poliptyku - Muzeum Narodowe w Warszawie, fot. s. Amata J. Nowaszewska CSFN

Ewangelia Mt 21, 1-11; 26, 14 – 27, 66

PL https://niezbednik.niedziela.pl/liturgia/2023-04-02

Rozważanie do pobrania wraz ze zdjęciami:

https://www.academia.edu/99407105/Jakie_proroctwa_spe%C5%82ni%C5%82y_si%C4%99_w_osobie_Jezusa?source=swp_share

Tekst: Ks. Paweł Rytel-Andrianik

1.     Słowo wstępu

„Aby się wypełniło Pismo” – wyrażenie to jest kluczem do zrozumienia jedności Starego i Nowego Testamentu. To, co było zapowiadane w Starym Testamencie wypełniło się w osobie Jezusa Chrystusa. Dzisiejsza Ewangelia daje wiele przykładów tego.

2.     Słowa klucze

Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda. (…) Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. (Mt 26, 21-23)

Wypełniły się w ten sposób słowa Psalmu 41, 10: „Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem i który chleb mój jadł, podniósł na mnie piętę”. 

Wtedy zapytał Go Piłat: „Nie słyszysz, jak wiele zeznają przeciw tobie?” On jednak nie odpowiedział mu na żadne pytanie, tak że namiestnik bardzo się dziwił. (Mt 27, 13-14)

W księdze proroka Izajasza 53, 7 czytamy w tzw. czwartej Pieśni Sługi Jahwe zapowiedź tego: „Dręczono go, lecz sam pozwolił się gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak on nie otworzył ust swoich”.

Wówczas zaczęli pluć Mu w twarz i bić Go pięściami, a inni policzkowali Go i szydzili. (Mt 26, 67-68)

W pierwszym czytaniu z Księgi Izajasza 50, 6 czytamy bardzo podobne słowa: „Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem”.

Zaraz też jeden z nich pobiegł i wziąwszy gąbkę, nasączył ją octem, umocował na trzcinie i dawał Mu pić. (Mt 27, 48) 

Nawet tak drobne szczegóły były już wcześniej zapowiedziane, że spełnią się w odniesieniu do Mesjasza. Czytamy o tym w Psalmie 69, 22: „Dali mi jako pokarm truciznę, a gdy byłem spragniony, poili mnie octem”. 

Rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy (Mt 27, 35)

Rzymscy żołnierze, którzy rzucali losy o ubranie Jezusa nie wiedzieli, że wypełniają w ten sposób zapowiedź z Psalmu 22, 19: „Moje szaty dzielą między siebie i losy rzucają o moją suknię”. 

Jest jeszcze wiele innych zapowiedzi w Starym Testamencie, które umacniają naszą wiarę w Jezusa i wiarę Jezusowi. 

3.     Dziś

Te wszystkie zapowiedzi potwierdzają, że Jezus jest zapowiadanym Mesjaszem. On jednak pyta każdego z nas, tak jak zapytał Piotra: A ty za kogo mnie uważasz? Kim jestem dla Ciebie?