Ewangelia Łk 12, 35-40
PL https://niezbednik.niedziela.pl/liturgia/2022-08-07/Ewangelia
Rozważanie do pobrania wraz ze zdjęciami:
https://www.academia.edu/84196022/B%C3%B3g_jak_kelner?source=swp_share
Tekst: Ks. Paweł Rytel-Andrianik
1. Pan, który usługuje
Miłość Boga do nas jest tak ogromna, że Bóg staje się kelnerem człowieka. Mówi o tym dzisiejsza Ewangelia. Świadczy też o tym wiele przykładów z życia wziętych.
2. Słowa – klucze
Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał.
Przepasane biodra to symbol gotowości do wyjścia z domu i do podróży. Człowiek ma przy sobie to, co najcenniejsze. Zapalone pochodnie jeszcze bardziej podkreślają gotowość do wyjścia – nawet w nocy. Oznaczają czuwanie z zapaloną pochodnią w ręku, a z ogniem się nie igra.
Jezus podkreśla, że szczęśliwi są ci, którzy są gotowi na jego przyjście, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi, bo spotkają Boga – Jezusa. Co więcej, sam Bóg – Jezus Chrystus będzie im służył, jak to zapowiedział, że „przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał”. W wielu kulturach, także w środowisku obecnej Ziemi Świętej, zadaniem gospodarza jest dbanie i usługiwanie gościom. Gospodarz nie tylko dzieli swoje dobra z gościem, ale także staje się wobec niego jak kelner.
Jak Jezus zaprasza na uroczystą kolację? Pięknie to wyraża obraz „Jezus Światłość Świata” Williama Holmana Hunta, który znajduje się w Oxfordzie. Widać na nim jak Jezus puka do drzwi w nocy. Te drzwi jednak nie mają klamki na zewnątrz. Jest ona tylko od środka. To od każdego z nas zależy, czy otworzymy drzwi Jezusowi. Jeśli otworzymy, to stanie się to, co jest napisane pod obrazem, a co jest cytatem z Księgi Apokalipsy: „Oto stoję̨ u drzwi i kołaczę. Jeśli ktoś́ usłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę̨ do niego i będę̨ z nim wieczerzał, a on ze mną̨”.
3. Dziś
Jezus puka do drzwi każdego z nas. Zaprasza nas na Mszę świętą i na chwilę adoracji, na bycie przy nim, na czuwanie. Nawet na chwilę. Jego miłość otacza nas w naszej codzienności. Gdy nasze serce czuwa, umiemy to dostrzec. Ale pamiętajmy, że klamka jest po naszej stronie drzwi. To od nas zależy, czy odpowiemy na zaproszenie Jezusa.
